O Crepúsculo E As Formigas
1927 palabras
8 páginas
O crepúsculo e as formigas.Comeza cun limiar de Ramón Piñeiro.
Limiar literario do propio narrador: no lusco fusco e dende o derradeiro andar dun edificio coa cara pegada aos cristais da fiestra embafada contempla os homes que caminan pola rúa. Son coma formigas entre sobras.
Abundan as palabras coma sombras, tebregosos, desfigurados, bretema e brétema vermella, mesta e bárbara avanzada das sombras. As sombras penetran as rúas coma algo sen corpo e fanse mestas nos ollos dos homes. Os perfís das cousas deixan de ser concretos, xente informe coma un carreiro de formigas, desdebuxada. O cristal embafado interponse entre os homes e a súa ollada e ve as figuras humanas coma unha columna de formigas en marcha.
(lembra a kafka, este insecto …ver más…
Ao pouco tempo Manolito atopa o rapaz afogado: tiña ollada de animal de baixo terra, tiña a complexión do Suso, era o Suso. Manolito escapa a trote. Veñen acordalo á mañá os compañeiros dicindo que o Suso afogara. Obsérvase o sometemento ao lider, o pánico gradual, case o delirio e mais a anguria do Manolito no que semella ser, unha vez máis un descenso ao mundo onírico ou cando menos ao mundo do absurdo ou das contradicións da existencia. Pairando por riba de todo a morte e no ambiente o fedor.
Boas noites Eire
En 3ª persoa.. Retrospección.
H. Eire esperta canso, cos beizos doloridos. Díxose a si mesmo bos días. Arrinca unha folla do almanaque e lembra o que lle ocorrera na noite anterior e aparece unha nova que pon en letra vermella 1 de xaneiro. Obxectalismo ou técnica de cámara ao plasmar coma nunha imaxe cinematográfica o ambiente e mais o bar onde se atopaba Violeta. Como escachan as copas. A soidade de Violeta. Eire, a quen ela coñece, fálalle. Seguen xuntos o resto da noite. El quérea acompañar a dentro da súa casa. Alí descobre un home duns cincuenta anos, durmindo que “alentaba cun bruído mesto e animal”. Ela dille: “Vaite desta casa, H. Eire, denantes que te contamine o aire podre que se respira eiquí”, “Fíxate nese vello indecente”...
Na páxina 56 lemos que cando ela era aínda unha meniña, morreu súa nai e ela pasou ao seu poder. Ao seu poder sobre todo sexual, entendemos nós lectores/as. Fala Violeta de cómo con el descubriu o